بازی با دوستان

گرچه والدین و همتنان، هرکدام نقش کلیدی خود را در فرایند اجتماعی شدن به عهده دارند ؛ اما بازی کردن کودک با همسالان برای پرورش آن حساسیتی که موجد تاثیر گذاری اجتماعی اوست،لازم می باشد.

با سایر بچه ها ، یک کودک در معرض دینامیسم گروهی قرار می گیرد ؛چیزی که می توان آن را فرایند بده و بستان یا فضای القای رفتار همتایان یا زمینه آزمون همه انواع مهارتها، نامید در این عرصه کودک متکی به خودش است؛ با سرعت بسیار زیاد مجبور است مجموعه کاملی از تدابیر و موازین اجتماعی را فرا گیرد و این چیزی فراتر از بازی صرف است؛ این ، مسئله جدی پذیرفته شدن در یک گروه است. اطفالی که در انزوای نسبی از سایر کودکان رشد می یابند ، وقتی بزرگ می شوند ، از لحاظ اجتماعی کم اثرترند و حتی ممکن است از مشکلات عاطفی رنج ببرند .

کودکان باید فرصت یابند تا به اندازه مورد نیازشان بازی کنند، بعضی از والدین کودکان خود را فرشتگانی می پندارند که باید بیش از حد لازم از آنها حمایت و مراقبت به عمل آورند و این در حالی است که دیر یا زود ، مجبورند اجازه دهند اطفالشان وارد دنیای بزرگ شوند. اگر فرصت های کافی برای تعامل اطفالتان با دیگر کودکان فراهم نمایید و اگر در حد کافی از وقت و توانتان به آنها اختصاص دهید ، می توانید اطمینان حاصل کنید که به آب بزنند و با موفقیت گلیم خود را از آن بیرون بکشند !